-
1 πυρ-αίθω
-
2 ΑἼΘω
ΑἼΘω, nur praes. u. impf., brennen, Hom. αἰϑομένας δαΐδας Od. 1, 428. 434. 7, 101, λαμπτῆρσι αἰϑομένοισιν Od. 18, 343, αἰϑόμενον δαλόν Iliad. 13, 320, αἰϑομένοις ἱεροῖσιν Iliad. 11, 775 Od. 12, 362, ἄστεος αἰϑομένοιο Iliad. 21, 523, πυρὸς αἰϑομένοιο Iliad. 6, 182. 8, 563. 10, 246. 11, 596. 13, 673. 14, 396. 16, 81. 18, 1. 22, 150 Od. 11, 220. 19, 39. 20, 25, πυρὸς αἰϑομένου Iliad. 22, 135, αἰϑόμενον πῠρ Iliad. 16, 293. Aristarch behauptete, daß in der Verbdg mit πῦρ die passive (mediale) Form αἰϑόμενος activen Sinn habe, Aristonic. Iliad. 16, 81 πυρὸς αἰϑομένοιο: ἡ διπλῆ, ὅτι παϑητικὸν ἀντὶ ἐνεργητικοῠ, αἰϑομένοιο ἀντὶ τοῦ αἴϑοντος, vgl. Friedlaend. Ariston. 2 f. – Act., αἴϑειν πῠρ Her. 4, 145; – Aesch. Ag. 1410, δαλόν Ch. 599; ἱερά Soph. Phil. 1022; λαμπάδας Rhes. 95; – σέλας Rhian. 4 (XII, 93); – λαμπτῆρες οὐκέτ' ᾖϑον, sie brannten nicht mehr, Soph. Ai. 279; – φλὸξ αἴϑουσα Pind. Ol. 7, 48. – Pass., αἰϑόμενον πῠρ Pind. Ol. 1, 1; πεύκης σίλας αἴϑεται Eur. Tr. 2984 πᾶσα ἡ χώρα αἴϑεσϑαι ἐδόκει, schien in Flammen zu stehen, Xen. An. 6. 3, 19. Uebertr. ἔρωτι αἴϑεσϑαι Xen. Cyr. 5, 1, 15; Theocr. 7, 102; Ap. Rh. δίψαν αἰϑομένην 4, 1418, τραύματος αἰϑομένοιο 4, 600.
-
3 αιθω
(только praes. и impf.)1) зажигать, воспламенять(πῦρ Her., Aesch.; λαμπάδας Eur.; перен. χόλον Anth.)
; pass. гореть Hom., Pind., Her.αἰθέσθω πῦρ Eur. — пусть разведут огонь;
2) сжигать(ἱερὰ θεοῖς Soph.)
3) гореть, пылать(αἴθουσσα φλόξ Pind.)
λαμπτῆρες οὐκέτ΄ ᾖθον Soph. — светильники уже не горели -
4 αἴθω
1 blaze καὶ τοὶ γὰρ αἰθοίσας ἔχοντες σπέρμ' ἀνέβαν φλογὸς οὔ (Boeckh: αἰθούς(ς)ας codd.) O. 7.48 med.,ὁ δὲ χρυσὸς αἰθόμενον πῦρ ἅτε διαπρέπει νυκτὶ μεγάνορος ἔξοχα πλούτου O. 1.1
χρῆν ἄρα Πέργαμον εὐρὺν ἀιστῶσαι σέλας αἰθομένου πυρός Pae. 6.97
αἰθομένα τε δαὶς Δ. 2. 10. -
5 αἴθω
A light up, kindle, Hdt.4.145, A.Ag. 1435;θεοῖς ἱερά S.Ph. 1033
;λαμπάδας E.Rh.95
;δάφναν Theoc.2.24
, etc.;πυρά E.Rh.41
,78, 823: metaph.,σέλας ὄμμασιν αἴθει AP12.93
(Rhian.); χόλον αἶθες ib.5.299 (Paul. Sil.).2 rarely intr., burn, blaze, Pi.O.7.48;λαμπτῆρες οὐκέτ' ᾖθον S.Aj. 286
.3 [voice] Pass., [full] αἴθομαι, burn, blaze, Hom. always in part.,πυρὸς μένος αἰθομένοιο Il. 6.182
, cf. 8.563;αἰ. δαλός 13.320
;δαΐδες Od.7.101
, cf. Pi. O.1.1, Pae. 6.97, E.Hipp. 1279, etc.; after Hom. in other moods, αἴθεται κάλλιστα [τὰ ὀστέα] Hdt.4.61;αἰθέσθω δὲ πῦρ E.IA 1470
;δώματ' αἴθεσθαι δοκῶν Id.Ba. 624
, cf. X.An.6.3.19: metaph.,ἔρωτι αἴθεσθαι X.Cyr.5.1.16
, cf. AP12.83 (Mel.); αἴθετο.. ἔρως ([dialect] Ep. [tense] impf.) burnt fiercely, A.R. 3.296. (Cf. Lat. aestas, aestus: the weak form of the root appears in ἰθαίνεσθαι, cf. Skt. inddhé 'kindles'.) -
6 ἀν-αίθω
ἀν-αίθω, anzünden, πῦρ Eur. Cycl. 330; zur Liebe entflammen, Mosch. 1, 23, u. sp. D., z. B. ϑυμὸς ἀναιϑόμενος, entflammter Muth, Opp. C. 2, 187.
-
7 πυραίθω
-
8 πύραιθοι
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πύραιθοι
-
9 αἰθήρ
αἰθήρ, έρος, in Hom. always ἡ; in Hes. and [dialect] Att. Prose always ὁ; in Lyr. and Trag. mostly ὁ, as always in A., but ἡ Pi.O.1.6, B.8.35, S.OT 867, and freq. in E.: ([etym.] αἴθω):—in Hom.,A ether, the heaven (wrongly distinguished by Aristarch. from ἀήρ (q.v.) as upper from lower air);δι' ἠέρος αἰθέρ' ἵκανεν Il.14.288
; [Ζεὺς] αἰθέρι ναίων 2.412
, Hes.Op.18; ; , cf. E.Supp. 533; of the sky, both cloudless,νήνεμος αἰ. Il.8.556
, and clouded,ἐν αἰθέρι καὶ νεφέλῃσι 15.192
, cf. 16.365; freq. in Trag., etc., A.Pr. 1044, 1088, Pers. 365, E. Ba. 150; αἰ. ζοφερός, ἀχλυόεις, A.R.3.1265, 4.927; of the fumes of the Cyclops' mouth, E.Cyc. 410.b = πῦρ τεχνικόν, Chrysipp.Stoic.2.168, cf. Arist.Mu. 392a5.4 the divine element in the human soul, Philostr.VA3.34, cf. 42. -
10 αναιθω
(только praes. и impf. ἀνῇθον)1) зажигать, разводить(πῦρ Eur.)
2) зажигаться, загораться(ἀνῇθον λαμπτῆρες Aesch.)
-
11 πνί̄γω
πνί̄γωGrammatical information: v.Meaning: `to limit one's breath, to asphyxiate by squeezing, water or vapour, to choke, to drown, to be drowned', also `to muffle, to smother' (Epich., Sophr., IA.); on the meaning `to drown, to be drowned' Schulze BerlAkSb. 1918, 320ff. = Kl. Schr. 148 ff.Other forms: Aor. πνῖξαι, intr. a. pass. πνῐγ-ῆναι w. fut. - ήσομαι, late πνιχθῆναι, perf. midd. πέπνιγμαι.Derivatives: Several nom. actionis: 1. πνῖγος n. `smothery heat' (IA.; opposite ῥῖγος); 2. πνῖγ-μα n. `suffocating' (Hp.), - μός m. `id.' (Hp., X., Arist.) with - μώδης `suffocating' (Hp.), - μονή f. `id.' (Hdn. Epim.: cf. φλεγμονή, πημονή); 3. πνῖξις ( κατά- πνί̄γω) f. `choking, asphyxiation' (Arist., Thphr.), `drowning' ( PMag. Par.); 4. πνίξ, - γός f. `choking, asphyxiation' (Hp., Dsc.; like φρίξ a.o.; Chantraine Form. 2 f.); 5. πνιγετός m. = πνῖγος (Ptol.; H. s. ἀγχόνη); as πυρ-, παγ-ετός; 6. περιπνιγ-ή f. `suffocation' (Vett. Val.). Nom. agentis: 6. πνῐγεύς m. "suffocator", `cover for extinguishing the coals' (Ar., Arist.), `air chamber' (Hero, Ph. Bel.), `muzzle' (com.), prob. analog. from πνίγω, πνῐγῆναι after τρῑ̃βω, τρῐβ-ῆναι: -ή: - εύς a.o.; vgl. Bosshardt 48; 7. πνικτήρ m. `choker, choking' (Nonn.). Further 8. πνιγ-ῖτις (sc. γῆ) `kind of clay' (Dsc., Plin.; Redard 109; prob. from πνῖγος); 9. - αλίων, - ωνος m. `nightmare, incubus' (medic.); like αἰθαλ-ίων: αἰθ-άλη: αἴθω; 10. πνῑ-γηρός `smothery', esp. `smotheryly hot' (Hp., Att.; from πνῖγος or πνίγω); 11. πνῐγόεις `id.' (Nic., AP; ῐ metr. condit.); 12. περι-, συμ-πνῐγ-ής `suffocated' (Nic., J., D.S., after πνῐγ-ῆναι); 13. πνικτός `steamed, smothered' (com.), `airtight' (Hero), `suffocated, choked' ( Act. Ap.); 14. enlarged πνιγ-ίζω `to choke, to strangle' (AP; influenced by πυγ-ίζω).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: Popular expressive verb without certain connection; one has thought of a cross of several words. The anlaut reminds of πνέω, the auslaut of φρύγω, φώγω, the vowel of κνίψ a. cogn., also of MLG knīpen (s. Κνίφων), but there is no basis for a certain decision. The comparison with some Germ. words for `snuffle', e.g. OHG fnaskazzen (Fick BB 7, 95 etc.; s. Bq and WP. 2, 85), is both semantically and especially phonetically and formally (πνῑγ- from *pnezg- [with reduced vowel]??; but fnaskazzen to OWNo. fnasa) quite unsatisfactory. -- The short in πνῐγ-ῆναι etc. can be analogal. -- So no etym.; is the word Pre-Greek?Page in Frisk: 2,567-568Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πνί̄γω
См. также в других словарях:
αιθήρ ή αιθέρας — (από το αίθω = καίω, λάμπω, ακτινοβολώ). Το ανώτατο και πιο καθαρό στρώμα του αέρα, ο ουρανός. Με τη λέξη αυτή προσδιόριζαν οι αρχαίοι την κατοικία των θεών και την πνοή που έβγαινε σαν ατμός κατά τη μυθολογία, από το στόμα του Κύκλωπα.… … Dictionary of Greek
ЭФИР — (греч. ?? ?? верхние слои воздуха) 1) термин др. греч. философии, один из элементов, т. н. пятая субстанция (после земли, воды, воздуха и огня). см. Квинтэссенция. 2) Э. миpовой, световой Э., гипотетич. всепроникающая… … Философская энциклопедия
ЭФИР — ЭФИР (греч. αίθήρ), в античной философии один из космических элементов, составляющий субстанцию неба и звезд. В древнегреческой эпической поэзии и у трагиков эфир ясное небо, верхний чистый слой воздуха, противоположный нижнему слою аэру… … Античная философия
πυραίθουσα — ἡ, Α κάμινος, θερμάστρα ή, πιθανώς, κλίβανος, φούρνος. [ΕΤΥΜΟΛ. < πῦρ + αἴθουσα, θηλ. τής μτχ. τού ρ. αἴθω «καίω»] … Dictionary of Greek
πυραιθής — ές, Α πυρακτωμένος. [ΕΤΥΜΟΛ. < πῦρ + αιθής (< αἴθω» ανάβω, καίω»)] … Dictionary of Greek
πύραιθοι — οἱ, Α οι Πέρσες που λάτρευαν τη φωτιά. [ΕΤΥΜΟΛ. < πῦρ + αιθος (< αἶθος < αἴθω «ανάβω, καίω»), πρβλ. πάν αιθος] … Dictionary of Greek